Niet anti-social, maar pro-vrijheid

Daar komt er weer eentje hoor, zo'n 'happy dat ik socials heb gedelete c.q. opgeruimd' post. Maar het was nodig en ik vertel je waarom.

Ooit was ik één van die mensen die super enthousiast was over social media. Ik vond het fantastisch, met mensen connecten over de hele wereld, laagdrempelig! Ik deelde foto’s, cappuccinos, wat ik at (zucht, ja) en waar ik winkelde.

Tot ik op een gegeven moment een beetje zat was, dat mijn hele levenslijn (en alle ups en downs en fouten) te volgen (en te beoordelen was) door mensen van vroeger en nu.

Bloggen en schrijven heb ik altijd gedaan, maar dat las geen hond. En eerlijk gezegd schreef ik ook te langdradig en te filosofisch. Eigen schuld dikke bult. Ik ging dus fotograferen en begon ik met reeltjes maken. Ook ontzettend leuk, en zeker mooie beelden maken “scratches my design itch” in een hele fijne manier, of het nou videos of fotos zijn. Maar opvallen in het algoritme en maar één like krijgen omdat je daar niet aan mee wilt doen doet toch iets met je. Echt heel goed voor je mentale gestel is het allemaal niet, die digitale ratrace.

Nadat ik Facebook jaren geleden had verwijderd, viel ik later toch weer in dezelfde valkuil toen ik weer terug kwam, en dacht het enkel als een soort marketing ding te gebruiken. Er kwamen toch weer foto’s op, en dat gebeurt gewoon uit enthousiasme. Maar voordat je het weet, wordt het weer een ongemakkelijk ding. Want als ik een foto van vriend A deel, dan moet ik ook een foto van vriend B delen, anders voelt dat verkeerd. En voordat je het weet, leef je bepaalde “social media” regels na, en krijg je - wat je ook doet - een soort alter ego op socials wat je probeert na te streven of bij te houden.

De laatste tijd ben ik weer hard bezig met dat “terug naar de kern” gevoel, mijn man, mijn twee dochters, mijn (1001) hobbies en.. schrijven. Gewoon eerlijk, zonder poespas, zonder dwangmatigheid of angst. Zonder enige behoefte aan digitale validatie. Ik besloot dat het klaar was met die egostrelerij, de angsten wat mensen wel of niet zouden vinden. En met die eeuwige oordelen en negativiteit op die platformen.

Begin deze week haalde ik alle persoonlijke informatie van Facebook, en daar heb je een hele kluif aan. Juist omdat het zo’n gedoe is, doen de meesten het niet en heb ik het ook uitgesteld. Maar de maat is vol. Een sterke bak koffie erbij, en mijn hele tijdlijn door. Klik, delete, klik delete, slokje koffie, klik delete. Dat had ook iets zuiverends op een bepaalde manier, want je moet ook door foto’s, berichten en dingen heen die minder leuk waren dan ze op socials lijken.

Socials gieten op een bepaalde manier in cement wie je bent en wanneer je dingen radicaal anders wilt gaan doen, staan ze in de weg. Je ziet je oude ego, je oude ik, de hele tijd maar voorbij komen, en dat helpt niét wanneer je als persoon wilt blijven groeien. En de waardering die geuit wordt op socials, kunnen dingen belonen die je zelf niet wilt laten groeien. Want jij bepaald de nadruk op je leven, je kwaliteiten en je relaties, niet het algoritme.

Er zijn ongetwijfeld mensen die dit heel goed kunnen scheiden. Die prima niet actief zijn, of alles delen en daar alsnog niet wakker van liggen. Ik ben ietwat jaloers op die mensen, want ik ben een chronische overthinker en ik kan zoiets mentaal slecht loslaten. Voor mij is het een goede zet om eindelijk los te komen van die feedbackloop. Uiteindelijk zijn het systemen die zo zijn geoptimaliseerd dat niemand er écht ongevoelig voor is, dus ik ben daar vast niet vreemd in. Voor nu voelt het in ieder geval als een bevrijding en een opluchting.

De foto’s zijn overigens van onze slaapkamer, die ik net zo rigoureus heb opgeruimd. En ook dát geeft rust. Zo binnen, zo buiten, zullen we maar zeggen.

Ik ben al een paar maanden goed afgekicked van socials, van continue chatten met mensen, van afgeleid zijn. Dit is weer een stap in het proces terug, naar dat enthousiasme waar sociale en digitale media vóór me werken, niet dóór me. En ik ben blij met dit platform, waar het - voor nu in ieder geval - vrij, eerlijk, oprecht en open voelt. Ik blijf overigens creëren, en mijn foto’s en filmpjes delen, maar niet meer wie ik zelf ben. Dat doe ik hier enkel door hier te schrijven.

Dus dank als je de tijd neemt om mijn schrijfsels te lezen, en dat je hier bent. Ik nodig je uit hetzelfde te doen, zodat je altijd het gevoel hebt dat je niet onder druk staat, maar vrij mag zijn, in je denken en in je acties.

En ik hoor graag wat jouw ervaringen in de digitale wereld zijn. Voel je je ooit geleefd door socials of kleuren ze op een negatieve manier je gemoed, of ben jij zo iemand die daar eigenlijk helemaal geen last van heeft? Let me know.

Ik ga weer even koffie drinken met mijn gezicht in het zonnetje. En de rest lekker aan me voorbij laten gaan. Lekker a-sociaal ;)