Dank je Michaël! Spelletjes zijn toch echt van een andere orde he? Die zorgen er bij mij ook vaak voor dat ik vaak dingen op de achtergrond een plek kan geven, zonder dat er teveel nieuwe informatie binnenkomt.
Mooi blog van Nicole, zo cool om retro terug te gaan naar een bellen/smsen model! Ik haat bellen persoonlijk, dus die stap vind ik een beetje lastiger, maar ik vind deze uitspraak in haar artikel heel mooi:
"Ik vind het heerlijk om net wat meer moeite te moeten doen om contact te maken met de mensen waar ik om geef. Het houdt me scherp in mijn relaties. En het houd ook de ander scherp. De communicatie die ik heb met vrienden en bekenden is altijd toegepast, concreet en daardoor nog meer in verbinding."
Dat elkaar oppervlakkig appen niet betekent dat er een diepgaande connectie ontstaat, is één van mijn grote frustraties in het moderne leven. Daar gaat mijn volgende stukkie ook over. Ga ik dit zeker bij in het achterhoofd houden! Dank!
Iedereen moet voor zichzelf natuurlijk een vorm vinden, ik/we zijn iets meer opgegroeid met computers / schermen dat we er ook onze ontspanning en afleiding in kunnen vinden.
We hebben daarin een weg moeten vinden van de afleidingen / verslavende factoren die verwerkt zitten in apps, socials en games. Het is ook weer interessant om je kinderen vervolgens ook weer daar mee om te leren gaan. Het gaat namelijk niet plat om schermtijd maar vooral hoe ze die tijd gebruiken.
Yes helemaal eens, vandaar de voetnoot ook over gamen. Sommigen scheren alle schermen over één kant, maar veel games zijn juist heel ontspannend. En dan heb ik het niet over de pay to win microtransactie games. Maar dat hoef ik jou niet uit te leggen. Ik heb liever dat onze kinderen gamen, dan dat ze hersenloos achter tiktok geplakt zit
Mijn principes heb ik al vrij lang en ik hou me er meestal aan, behalve dat ik nu op de desktop iets te lang rondneus op Substack en Linkedin... het is altijd wat.
Het komt neer op: enkel eventjes online als ik wil checken, en daarna weer echt leven. Wie me dringend nodig heeft moet ouderwets sms'en of bellen want het kan een dag duren eer ik een whatsapje lees.
Ja super goed! Ik denk dat het "grote boze internet' en digitaal aanwezig zijn ook niet alleen maar slecht is, maar dat we, zoals jij ook al doet, heel bewust moeten kiezen.
Ik zit nu ook weer iets meer op mijn telefoon omdat ik Japans aan het leren ben, maar ik merk dat ik ook écht aan het leren ben en dat ik "het ding" ook weer makkelijk weg kan leggen als ik dan klaar ben met een lesje.
Het hele verschil is denk ik dat je bewust kiest, en ook bewust bent wanneer je er voor je gevoel alweer "te lang op zit"
Enne, toch bedankt! Het is natuurlijk wel mooi te lezen als mensen zich erin herkennen of er ook mee aan de slag willen, dat steunt!
Op zich is het wel handig om iets te kunnen opzoeken. Ik hoop gewoon ooit op het punt te komen dat ik het apparaat wel bij me heb, maar dat ik niet de neiging heb de verslavende apps te openen. Ofwel, niet meer op zoek ben naar de shotjes dopamine.
Leuk dat je dochter nu op de old school Nintendo DS speelt. Dat is ook nog eens veel leuker dan mobile games die zijn ontworpen om je verslaafd te maken.
Gamen, boeken lezen, wandelen... Als je ook maar blijft schrijven. Je artikelen zijn lekker toegankelijk :)
Jeetje, ik had je reactie helemaal gemist, excuus! Ja, dat snap ik. Ik ben nu bezig om Japans te leren, en ook de Duolingo app probeert je de hele tijd terug te krijgen, maar de dopamine kick van een nieuwe taal leren voelt toch minder erg als die van rare filmpjes kijken. Dus die neem ik voor nu maar even voor lief. En, ik kan het prima wegleggen, want na een paar sessies is mijn brein wel weer even gevuld met neuigkeit!
Klopt, dat vind ik ook! Heb liever dat ze daar dan lekker op mag spelen, en zich niet "tekort" gedaan voelt. Ik leg haar ook uit waarom ik dat liever heb dan een telefoon.
En, heel erg bedankt voor de nudge om te blijven schrijven, waardeer ik echt!
Haha, geen probleem joh. Leuk dat je Japans aan het leren bent. Toevallig schreef ik nog niet zo lang geleden over Duolingo en de trucs die ze toepassen. Als je benieuwd bent, het is mijn laatste post hier op Substack.
Alweer van 8 juni zie ik. Dus ik moet ook weer eens aan de bak :)
Ha net gelezen, goed stuk! Vind ik ook hoor! Zit die app me boos aan te kijken, vrienden zeggen oh nee je mist je streak! Nou daaag, ik oefen wanneer ik dat wil.
Enne, ook schrijven dus wanneer jij dat wilt ;) ganbatte!
Mooi artikel en heel herkenbaar. Je geeft zeker wat tips waarmee ik ook aan de slag wil gaan. Ik vind het vooral irritant dat ik de neiging heb de telefoon te pakken om 'iets' te lezen. Het bekende voorbeeld van doomscrolling is natuurlijk Instagram. Maar eenmaal verwijderd wordt de plek makkelijk ingenomen door bijvoorbeeld het lezen van nieuws. Dát valt dan ook onder het eindeloos scrollen. Het wegleggen van de telefoon op een vaste plek helpt daarbij denk ik. Thanks, ga ik proberen.
Leuk om te zien dat je Zelda speelt. Voor mij voelen dat soort games ook als een goed boek. Bovendien kies je dan echt voor dat moment om op de bank te gaan zitten en te spelen. Dat lukt niet in de rij van de supermarkt of op het bankje in het bushokje. Dus dat valt echt niet onder telefoongebruik of verslaving. Wel als ontspanning (mits met mate).
Dank je wel! Ja, of dat je NU iets op wilt zoeken om te weten. Misschien moeten we daar maar gewoon weer een notitieboekje voor gebruiken. Dat nieuwsoverzicht heb ik er dus uitgesloopt door Brave als zoekmachine in te stellen. Daardoor kreeg ik - op mijn Android telefoon - geen nieuws/artikelen meer voorgesteld. Want mijn brein ging ook daar toen naar zoeken.
Het is écht een soort aandacht versnippering en je wilt ergens heel graag afgeleid worden omdat het een shotje dopamine geeft. Door daar bewuster mee om te gaan steek ik hem nu vaker in mijn tas, en als ik wil lezen, sleep ik toch maar liever mijn e-reader mee, dan op mijn telefoon te gaan lezen.
Zelda is een van de meest heerlijke games om in weg te zinken. Ik moet bekennen dat ik voor mijn "rehab" eerst een maand Elder Scrolls Online speelde, omdat dat mijn aandacht zo nodig had, dat ik af kon kicken van de dingen die ik voorheen deed. Maar na een maandje vond ik het wel welletjes. En na 2 weken Zelda achter elkaar spelen, wilde mijn brein weer iets functioneels doen. Het is een mooie manier om je brein te re-wireren. Ik weet wel van mezelf dat ik dan ook weer heel makkelijk kan switchen (ben niet zo gevoelig voor de grind in MMO's of games). Gamen is ook gewoon ontspanning, en het is aan ons te bepalen of we ontspanning, creatie of juist iets anders nodig hebben.
En wat ik bij telefoons dus zo naar vind, is dat ze daar tussen gaan zitten. Dat je brein niet meer weet wat het zelf wilde doen, omdat je aandacht zo opgeslokt wordt. Dáár zit het probleem. Tussen je gedachten en je acties, zit een hele berg afleiding. En we moeten zelf daar een modus in vinden die werkt.
Enne, onze dochter heeft dus nu wel een Nintendo DS, maar géén telefoon. Om die reden ;)
Ja oef alle apps eraf durf ik niet aan 😅🙂. Maar veel van de andere dingen ondersteun ik volledig. Al jaren álle notificaties uit, ik zet m’n telefoon regelmatig op vliegtuigmodus nadat m’n zoon in bed ligt. Dan is de avond voor mij. De behoefte aan verbinding zeker als je net moeder bent is herkenbaar en die heb ik online ook weinig gevonden. En inderdaad je moeder vriendinnen hebben allemaal geen tijd (of maken geen tijd) dat kan weleens lastig blijven.
Verder nooit koptelefoon onderweg of in de supermarkt gewoon lekker aanwezig.
Ik vind het geruststellend dat je het herkend dat het moeilijk is te connecten met andere moeders. Soms denk ik nog wel eens dat het aan mij ligt haha. Heel goed dat de avonden van jou zijn, dat is zo belangrijk, je hebt al zo weinig tijd voor jezelf!
Ja echt hoor! Ik denk wel dat het een verschil in perspectief soms is. Ik wil juist heel graag dat contact terwijl anderen zoiets hebben van nee a druk genoeg. Dat begrijp ik ook heel goed maar voor mij is het echt belangrijk. Waar woon je ? 🙃wie weet is daar een mooie connectie.
Kunnen we altijd een keer doen! Jij kent vast mooie plekjes in Rotterdam. Ik ben er niet bekend genoeg om een snoezig cafeetje naar boven te trommelen, in Utrecht ken ik ze wel ;)
Nou ik houd em even in gedachten! Als ik een keer in de buurt van Utrecht ben. In Rotterdam zijn de cafeetjes niet zo snoezig, echt een totaal ander soort stad (ik heb twee jaar in Utrecht en daarvoor 12 jaar in Amsterdam gewoond)
Herkenbaar! Ik ben het ook met je eens over gamen (al ligt het ook wel aan het soort game) en ik snap dat je muziek onderweg soms wel kan missen. Ik vind het zelf heerlijk om bewust muziek te luisteren alsof het dan ook meer van waarde is (heb zelf een platenspeler dus dan is dat misschien nog extra zo) en kan er ook naar verlangen “een plaatje op te zetten” als ik bijvoorbeeld wel een wandelingetje zonder koptelefoon heb gedaan
Dank voor je reactie! Ja dat ligt zeker aan het soort game hoor.. het is wel anders of je Bejeweled op je telefoon speelt of rustig helemaal diep in Zelda gekropen bent. Bewust muziek luisteren doe ik nu ook, niet via een platenspeler, maar wel een momentje als ik achter mijn computer kruip, en dat is ook al heel fijn!
Een platenspeler lijkt me helemaal zo'n mooi moment, ik krijg dan meteen van die idyllische taferelen in mn hoofd met een wijntje/biertje, om die platenspeler heen, zonnetje in huis. Echt zo'n moment ervan maken. Echt mooi dat je dat doet!
Dank je wel! Ik hoop dat het je helpt, en voel je altijd vrij om erover te praten. Dit is ook zo'n olifant in de kamer waar niemand het over lijkt te willen hebben (want dan moet je er iets aan doen, toch?) lief je reactie, dank je!
Mooi geschreven, voor mij werken spelletjes goed, Sudoku o.a., feed your head :) Nicole is ook al een tijdje onderweg zonder smartphone en had daar ook leuk over geschreven: https://www.nicolegaillard.nl/post/2-jaar-smartphone-vrij-is-het-gelukt
Dank je Michaël! Spelletjes zijn toch echt van een andere orde he? Die zorgen er bij mij ook vaak voor dat ik vaak dingen op de achtergrond een plek kan geven, zonder dat er teveel nieuwe informatie binnenkomt.
Mooi blog van Nicole, zo cool om retro terug te gaan naar een bellen/smsen model! Ik haat bellen persoonlijk, dus die stap vind ik een beetje lastiger, maar ik vind deze uitspraak in haar artikel heel mooi:
"Ik vind het heerlijk om net wat meer moeite te moeten doen om contact te maken met de mensen waar ik om geef. Het houdt me scherp in mijn relaties. En het houd ook de ander scherp. De communicatie die ik heb met vrienden en bekenden is altijd toegepast, concreet en daardoor nog meer in verbinding."
Dat elkaar oppervlakkig appen niet betekent dat er een diepgaande connectie ontstaat, is één van mijn grote frustraties in het moderne leven. Daar gaat mijn volgende stukkie ook over. Ga ik dit zeker bij in het achterhoofd houden! Dank!
Iedereen moet voor zichzelf natuurlijk een vorm vinden, ik/we zijn iets meer opgegroeid met computers / schermen dat we er ook onze ontspanning en afleiding in kunnen vinden.
We hebben daarin een weg moeten vinden van de afleidingen / verslavende factoren die verwerkt zitten in apps, socials en games. Het is ook weer interessant om je kinderen vervolgens ook weer daar mee om te leren gaan. Het gaat namelijk niet plat om schermtijd maar vooral hoe ze die tijd gebruiken.
Yes helemaal eens, vandaar de voetnoot ook over gamen. Sommigen scheren alle schermen over één kant, maar veel games zijn juist heel ontspannend. En dan heb ik het niet over de pay to win microtransactie games. Maar dat hoef ik jou niet uit te leggen. Ik heb liever dat onze kinderen gamen, dan dat ze hersenloos achter tiktok geplakt zit
Goed artikel hoor (ha, externe validatie!)
Mijn principes heb ik al vrij lang en ik hou me er meestal aan, behalve dat ik nu op de desktop iets te lang rondneus op Substack en Linkedin... het is altijd wat.
Het komt neer op: enkel eventjes online als ik wil checken, en daarna weer echt leven. Wie me dringend nodig heeft moet ouderwets sms'en of bellen want het kan een dag duren eer ik een whatsapje lees.
Ja super goed! Ik denk dat het "grote boze internet' en digitaal aanwezig zijn ook niet alleen maar slecht is, maar dat we, zoals jij ook al doet, heel bewust moeten kiezen.
Ik zit nu ook weer iets meer op mijn telefoon omdat ik Japans aan het leren ben, maar ik merk dat ik ook écht aan het leren ben en dat ik "het ding" ook weer makkelijk weg kan leggen als ik dan klaar ben met een lesje.
Het hele verschil is denk ik dat je bewust kiest, en ook bewust bent wanneer je er voor je gevoel alweer "te lang op zit"
Enne, toch bedankt! Het is natuurlijk wel mooi te lezen als mensen zich erin herkennen of er ook mee aan de slag willen, dat steunt!
Op zich is het wel handig om iets te kunnen opzoeken. Ik hoop gewoon ooit op het punt te komen dat ik het apparaat wel bij me heb, maar dat ik niet de neiging heb de verslavende apps te openen. Ofwel, niet meer op zoek ben naar de shotjes dopamine.
Leuk dat je dochter nu op de old school Nintendo DS speelt. Dat is ook nog eens veel leuker dan mobile games die zijn ontworpen om je verslaafd te maken.
Gamen, boeken lezen, wandelen... Als je ook maar blijft schrijven. Je artikelen zijn lekker toegankelijk :)
Jeetje, ik had je reactie helemaal gemist, excuus! Ja, dat snap ik. Ik ben nu bezig om Japans te leren, en ook de Duolingo app probeert je de hele tijd terug te krijgen, maar de dopamine kick van een nieuwe taal leren voelt toch minder erg als die van rare filmpjes kijken. Dus die neem ik voor nu maar even voor lief. En, ik kan het prima wegleggen, want na een paar sessies is mijn brein wel weer even gevuld met neuigkeit!
Klopt, dat vind ik ook! Heb liever dat ze daar dan lekker op mag spelen, en zich niet "tekort" gedaan voelt. Ik leg haar ook uit waarom ik dat liever heb dan een telefoon.
En, heel erg bedankt voor de nudge om te blijven schrijven, waardeer ik echt!
Haha, geen probleem joh. Leuk dat je Japans aan het leren bent. Toevallig schreef ik nog niet zo lang geleden over Duolingo en de trucs die ze toepassen. Als je benieuwd bent, het is mijn laatste post hier op Substack.
Alweer van 8 juni zie ik. Dus ik moet ook weer eens aan de bak :)
Keep up the good work!
Ha net gelezen, goed stuk! Vind ik ook hoor! Zit die app me boos aan te kijken, vrienden zeggen oh nee je mist je streak! Nou daaag, ik oefen wanneer ik dat wil.
Enne, ook schrijven dus wanneer jij dat wilt ;) ganbatte!
Mooi artikel en heel herkenbaar. Je geeft zeker wat tips waarmee ik ook aan de slag wil gaan. Ik vind het vooral irritant dat ik de neiging heb de telefoon te pakken om 'iets' te lezen. Het bekende voorbeeld van doomscrolling is natuurlijk Instagram. Maar eenmaal verwijderd wordt de plek makkelijk ingenomen door bijvoorbeeld het lezen van nieuws. Dát valt dan ook onder het eindeloos scrollen. Het wegleggen van de telefoon op een vaste plek helpt daarbij denk ik. Thanks, ga ik proberen.
Leuk om te zien dat je Zelda speelt. Voor mij voelen dat soort games ook als een goed boek. Bovendien kies je dan echt voor dat moment om op de bank te gaan zitten en te spelen. Dat lukt niet in de rij van de supermarkt of op het bankje in het bushokje. Dus dat valt echt niet onder telefoongebruik of verslaving. Wel als ontspanning (mits met mate).
Dank je wel! Ja, of dat je NU iets op wilt zoeken om te weten. Misschien moeten we daar maar gewoon weer een notitieboekje voor gebruiken. Dat nieuwsoverzicht heb ik er dus uitgesloopt door Brave als zoekmachine in te stellen. Daardoor kreeg ik - op mijn Android telefoon - geen nieuws/artikelen meer voorgesteld. Want mijn brein ging ook daar toen naar zoeken.
Het is écht een soort aandacht versnippering en je wilt ergens heel graag afgeleid worden omdat het een shotje dopamine geeft. Door daar bewuster mee om te gaan steek ik hem nu vaker in mijn tas, en als ik wil lezen, sleep ik toch maar liever mijn e-reader mee, dan op mijn telefoon te gaan lezen.
Zelda is een van de meest heerlijke games om in weg te zinken. Ik moet bekennen dat ik voor mijn "rehab" eerst een maand Elder Scrolls Online speelde, omdat dat mijn aandacht zo nodig had, dat ik af kon kicken van de dingen die ik voorheen deed. Maar na een maandje vond ik het wel welletjes. En na 2 weken Zelda achter elkaar spelen, wilde mijn brein weer iets functioneels doen. Het is een mooie manier om je brein te re-wireren. Ik weet wel van mezelf dat ik dan ook weer heel makkelijk kan switchen (ben niet zo gevoelig voor de grind in MMO's of games). Gamen is ook gewoon ontspanning, en het is aan ons te bepalen of we ontspanning, creatie of juist iets anders nodig hebben.
En wat ik bij telefoons dus zo naar vind, is dat ze daar tussen gaan zitten. Dat je brein niet meer weet wat het zelf wilde doen, omdat je aandacht zo opgeslokt wordt. Dáár zit het probleem. Tussen je gedachten en je acties, zit een hele berg afleiding. En we moeten zelf daar een modus in vinden die werkt.
Enne, onze dochter heeft dus nu wel een Nintendo DS, maar géén telefoon. Om die reden ;)
Ja oef alle apps eraf durf ik niet aan 😅🙂. Maar veel van de andere dingen ondersteun ik volledig. Al jaren álle notificaties uit, ik zet m’n telefoon regelmatig op vliegtuigmodus nadat m’n zoon in bed ligt. Dan is de avond voor mij. De behoefte aan verbinding zeker als je net moeder bent is herkenbaar en die heb ik online ook weinig gevonden. En inderdaad je moeder vriendinnen hebben allemaal geen tijd (of maken geen tijd) dat kan weleens lastig blijven.
Verder nooit koptelefoon onderweg of in de supermarkt gewoon lekker aanwezig.
Ik vind het geruststellend dat je het herkend dat het moeilijk is te connecten met andere moeders. Soms denk ik nog wel eens dat het aan mij ligt haha. Heel goed dat de avonden van jou zijn, dat is zo belangrijk, je hebt al zo weinig tijd voor jezelf!
Ja echt hoor! Ik denk wel dat het een verschil in perspectief soms is. Ik wil juist heel graag dat contact terwijl anderen zoiets hebben van nee a druk genoeg. Dat begrijp ik ook heel goed maar voor mij is het echt belangrijk. Waar woon je ? 🙃wie weet is daar een mooie connectie.
Haha, ja die kant snap ik ook. Niet iedereen heeft die behoefte. Maar wij wel ;) Ik woon in de omgeving Utrecht, en jij?
Ik in Rotterdam, een keer afspreken kan altijd leuk zijn maar jammer niet in dezelfde stad.
Kunnen we altijd een keer doen! Jij kent vast mooie plekjes in Rotterdam. Ik ben er niet bekend genoeg om een snoezig cafeetje naar boven te trommelen, in Utrecht ken ik ze wel ;)
Nou ik houd em even in gedachten! Als ik een keer in de buurt van Utrecht ben. In Rotterdam zijn de cafeetjes niet zo snoezig, echt een totaal ander soort stad (ik heb twee jaar in Utrecht en daarvoor 12 jaar in Amsterdam gewoond)
Herkenbaar! Ik ben het ook met je eens over gamen (al ligt het ook wel aan het soort game) en ik snap dat je muziek onderweg soms wel kan missen. Ik vind het zelf heerlijk om bewust muziek te luisteren alsof het dan ook meer van waarde is (heb zelf een platenspeler dus dan is dat misschien nog extra zo) en kan er ook naar verlangen “een plaatje op te zetten” als ik bijvoorbeeld wel een wandelingetje zonder koptelefoon heb gedaan
Dank voor je reactie! Ja dat ligt zeker aan het soort game hoor.. het is wel anders of je Bejeweled op je telefoon speelt of rustig helemaal diep in Zelda gekropen bent. Bewust muziek luisteren doe ik nu ook, niet via een platenspeler, maar wel een momentje als ik achter mijn computer kruip, en dat is ook al heel fijn!
Een platenspeler lijkt me helemaal zo'n mooi moment, ik krijg dan meteen van die idyllische taferelen in mn hoofd met een wijntje/biertje, om die platenspeler heen, zonnetje in huis. Echt zo'n moment ervan maken. Echt mooi dat je dat doet!
Goed geschreven en oh zo herkenbaar. Ik ga zeker Brave proberen, goede tip.
Dank je wel! Ik hoop dat het je helpt, en voel je altijd vrij om erover te praten. Dit is ook zo'n olifant in de kamer waar niemand het over lijkt te willen hebben (want dan moet je er iets aan doen, toch?) lief je reactie, dank je!