De valkuilen van (digitale) en externe validatie. Ik kan het weten jongens, dus hierbij een ervaringsdeskundige amateur. Kuch. Neem maar een sterke bak koffie.
Kom er van los. Ik zie zoveel mensen die alleen maar scrollen. Zelf heb ik weinig behoefte om mezelf online te delen. Of iets van anderen online te zien. Heb daarom nooit insta en Facebook etc gehad. Ik heb pas sinds een jaartje whatsapp (zakelijk - geen groepen), maar daar ben ik eigenlijk ook wel klaar mee. Men kan mij bellen of via Signal bereiken. Substack is een experiment omdat het om schrijven gaat.
Ik heb vorig jaar cold turkey mijn insta en facebook app verwijderd. Ik was het zat dat ik mijn eigen leven aan het afmeten was aan al die pracht en praal van sociale media. Ik ging nog bijna geloven dat mijn leven niet leuk genoeg was. Dat was de druppel. Goed om je af te vragen waar je het voor doet. Ik denk dat ik hier op Substack vooral geraakt was dat mensen mijn teksten lezen. Dat betekende op een of andere manier zo veel meer dan een like op een foto. Dan is het goed als iemand je er even aan helpt herinneren waarom je hier ook al weer bent ;-)
Echt super goed van je! Ik denk dat sommigen daar misschien beter tegen kunnen, maar met mij doet het ook heel veel. Ik vind het wel heel leuk om te schrijven en mijn creaties te delen, maar wil me daarna niet op de een of andere manier onvoldoende bij voelen. Denk dat wij elkaar daar ook heel goed in begrijpen.
Enne, dit was niet naar jou geschreven hoor, maar het borrelde al een paar dagen om er iets over te schrijven. Zag steeds voorbij komen hoe mensen vieren hoeveel subs ze hebben, en dat kan een ander een gevoel van onwaardigheid of onbelangrijk-zijn geven. Mij soms wel iig ;)
Het is ook zeker fijner om een appreciatie voor een geschreven stuk te krijgen, niet alleen maar voor een kiekje, of god forbid, een selfie! Het blijft denk ik goed om elkaar eraan te herinneren waarom we hier zijn. Mag je ook altijd bij mij doen <3 graag zelfs!
Kom er van los. Ik zie zoveel mensen die alleen maar scrollen. Zelf heb ik weinig behoefte om mezelf online te delen. Of iets van anderen online te zien. Heb daarom nooit insta en Facebook etc gehad. Ik heb pas sinds een jaartje whatsapp (zakelijk - geen groepen), maar daar ben ik eigenlijk ook wel klaar mee. Men kan mij bellen of via Signal bereiken. Substack is een experiment omdat het om schrijven gaat.
Ik heb vorig jaar cold turkey mijn insta en facebook app verwijderd. Ik was het zat dat ik mijn eigen leven aan het afmeten was aan al die pracht en praal van sociale media. Ik ging nog bijna geloven dat mijn leven niet leuk genoeg was. Dat was de druppel. Goed om je af te vragen waar je het voor doet. Ik denk dat ik hier op Substack vooral geraakt was dat mensen mijn teksten lezen. Dat betekende op een of andere manier zo veel meer dan een like op een foto. Dan is het goed als iemand je er even aan helpt herinneren waarom je hier ook al weer bent ;-)
Echt super goed van je! Ik denk dat sommigen daar misschien beter tegen kunnen, maar met mij doet het ook heel veel. Ik vind het wel heel leuk om te schrijven en mijn creaties te delen, maar wil me daarna niet op de een of andere manier onvoldoende bij voelen. Denk dat wij elkaar daar ook heel goed in begrijpen.
Enne, dit was niet naar jou geschreven hoor, maar het borrelde al een paar dagen om er iets over te schrijven. Zag steeds voorbij komen hoe mensen vieren hoeveel subs ze hebben, en dat kan een ander een gevoel van onwaardigheid of onbelangrijk-zijn geven. Mij soms wel iig ;)
Het is ook zeker fijner om een appreciatie voor een geschreven stuk te krijgen, niet alleen maar voor een kiekje, of god forbid, een selfie! Het blijft denk ik goed om elkaar eraan te herinneren waarom we hier zijn. Mag je ook altijd bij mij doen <3 graag zelfs!